Czy chcecie okazywać sobie coraz głębszy szacunek i żyć w doskonałej wierności małżeńskiej? Chcemy!
Czy chcecie wspierać się wzajemnie w troskach i radościach, w zdrowiu i chorobie służąc sobie z serca i modląc się za siebie aż do końca waszego życia? Chcemy!
Bóg wszechmogący od którego pochodzą nasze dobre pragnienia niech umocni waszą wolę i wspiera was swoja łaską abyście wiernie wypełniali św. ślubowanie - dzisiaj ponowione i zasłużyli na życie wieczne. Amen.

Wszechmogący Boże, Ojcze wszystkich ludzi, za pośrednictwem Świętej Rodziny z Nazaretu spraw, by miłość tych małżonków odnawiała się i umacniała wciąż łaską sakramentu małżeństwa, by była mocniejsza od wszelkich słabości i kryzysów. Strzeż tej wspólnoty rodzinnej i zachowaj w niej miłość, wierność, radość i pokój. Uczyń tę rodzinę ogniskiem wiary, ofiarnej miłości, głębokiej modlitwy. Odwróć od nich grożące im niebezpieczeństwa. Dziękujemy Ci za szczęście, które przepełnia ich serca i za wszelkie dobro, którego doświadczają każdego dnia. Zachowaj ich na zawsze w Twojej miłości. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.

Zobacz: galerię zdjęć

Moi drodzy, tymi radosnymi słowami anioła już od ponad 2 tysięcy lat pozdrawiamy siebie nawzajem w tą dzisiejszą świętą noc Bożego Narodzenia. Ciasno robi się w naszym kościele, gdyż jako ta jedna wielka rodzina, jako wspólnota parafialna gromadzimy się aby wspólnie przeżywać radość Bożego Narodzenia. Stajemy bowiem dzisiaj przed jedną z najpiękniejszych ale też najtrudniejszych do zrozumienia ludzkim rozumem prawd wiary – przed prawdą o Wcieleniu Bożego Syna. W tą wyjątkową i szczególną, w tą cichą i świętą noc gromadzimy się dzisiaj, aby tak jak pasterze oddać cześć i hołd nowonarodzonemu Dziecięciu ...

Niech Wam Jezus Malusieńki zawsze błogosławi i do nieba prowadzi. Amen!

W piątek 19 grudnia 2014 r., w świetlicy przy Parafii Bożego Ciała, odbył się po raz pierwszy opłatek. Chrześcijański obrzęd wieczerzy wigilijnej tj. wprowadzenie do modlitwy, czytanie ewangelii wg św. Łukasza, wspólną modlitwę, poprowadziły starsze dzieci uczestniczące w zajęciach świetlicy. W wesołym gronie dzieci, ich rodzeństwa, ich rodziców, wolontariuszy i dusz­pas­te­rzy podzielono się opłatkiem, śpiewano kolędy. Podczas spotkania nie zabrakło świętego Mikołaja, który obdarował dzieci świątecznymi podarunkami. Dzieci odwzajemniały się Miko­ła­jowi recytacją Bożonarodzeniowych wierszyków i śpiewem kolęd. Duch świętowania zagościł w sercach wszystkich uczestników tego radosnego, spotkania.

wać. Moi drodzy, dzisiaj nie zaśpiewaliśmy całego „Akatystu” ku czci Bogarodzicy, on jest jeszcze bogatszy, więc jak się przyłożymy to w przyszłym roku będziemy mogli celebrować takie pełniejsze Nabożeństwo wigilii Niepokalanego Poczęcia, ale Bogu dzięki i za to.  Myślę że też i Matce Bożej sprawiliśmy radość tą na­szą wieczorną modlitwą. Niech Maryja czuwa nad nami, niech nam uprasza obfitość Bożego błogos­ła­wień­stwa.

Módlmy się za Ks. Dariusza o dary Ducha Świętego, zdrowie i siły na jego owocną posługę kapłańską.

W imieniu całej wspólnoty parafialnej bardzo dziękuję wszystkim braciom z II roku, na czele z „Jego Ekscelencją”. Patrzę że bardzo pasuje mu ten strój, kto wie jak Pan Bóg poprowadzi go w życiu. Obie­cu­jemy wam bracia też naszą pamięć w mod­lit­wie abyście mogli wiernie i wytrwale realizować powołanie idąc śladami świętego Stanisława Kostki. Dziękujemy z całego serca za to, że dzisiaj chcieliście się z nami podzielić owocem waszej pracy twórczej, waszymi talentami. Niech Pan Bóg nam wszystkim dopomaga. Zwróćmy się przez wstawiennictwo świętego Stanisława Kostki o Boże błogosławieństwo. Święty Stanisławie Kostko módl się za nami ...

Bo żeby przez całe życie choć jedna osoba przyszła i mi powiedziała „dziewczynko masz ogon”, może bym opluła, drugą bym zwyzywała, ale gdyby przyszła piąta może bym chociaż obejrzała się i sprawdziła czy ten ogon może jest. Nikt mnie nie zaczepił, mimo tego że ja nie kryłam się, że rzucam uroki, że wróżę z kart, że chodzę do wróżek, że czytam horoskopy chociażby, gdzie jest to grzech ciężki przeciw 1 przykazaniu. Taka jedna informacja by mi wystarczyła ...

Zakończenie Misji.
Całym sercem dziękuję redemptorystowskiej ekipie ewangelizacyjnej O. Jackowi, O. Krzysztofowi oraz świeckim misjonarkom Najświętszego Odkupiciela - Ani i Joli, którzy przez cały tydzień służyli nam głoszeniem słowa Bożego prowadzeniem modlitwy, aby jubileusz 25-lecia utworzenia naszej parafii zaowocował duchową odnową. Dziękuję księżom spowiednikom z sąsiednich parafii za posługę miłosierdzia. Dziękuję z całego serca za udział w czynnym przygotowaniu i przeżywaniu Misji Ewangelizacyjnych – animatorom, którzy zapraszali wszystkich na Misje, za wykonanie krzyży pamiątkowych, lektorom, ministrantom, scholi i zespołowi za oprawę liturgiczną, za dary żywnościowe, za ofiary składana podczas nabożeństw misyjnych i za wszelką życzliwość i pomoc.

W niedzielę, 19 października sakrament chrztu przyjęła Julia Jastrzębska. Niech Julii i jej rodzicom towarzyszy Boża opieka.

„Julio stałaś się nowym stworzeniem, przyoblekłaś się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz białą szatę. Niech Twoi bliscy słowem i przykładem pomagają ci zachować godność dziecka Bożego nieskalaną aż po życie wieczne”. Amen.
„Podtrzymywanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko, oświecone przez Chrystusa, postępowało zawsze jak dziecko światłości, a trwając w wierze, mogło wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem z wszystkimi Świętymi w niebie”.

Niech św. Stanisław Kostka, młody człowiek, który odważnie szedł drogą Bożych przykazań i dla Chrystusa potrafił wyrzec się bardzo konkretnych korzyści majątkowych, narazić się nawet własnym rodzicom, niech nas wspiera, abyśmy dzisiaj byli odważnymi wyznawcami Chrystusa Pana, abyśmy umieli stracić dla Chrystusa może nawet wiele aby zyskać radość życia wiecznego, aby zyskać radość wierności na co dzień, radość czytelnego świadectwa wobec świata.

Witamy w naszej wspólnocie Ks. Macieja Przygodę, który od czwartku rozpoczął posługę wikariusza w naszej parafii. Ksiądz Maciej pochodzi z Ostrowi Mazowieckiej, ukończył łomżyńskie Wyższe Seminarium Duchowne, został wyświecony na kapłana, a ostatnio posługiwał w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Małkini.

Życzymy Księdzu Maciejowi wiele radości i Bożego błogos­ła­wieństwa w kapłańskiej posłudze w naszej parafii.

Decyzją Biskupa Łomżyńskiego, z dniem 28 sierpnia 2014 r. Ksiądz Dariusz Krajewski zakończył swoją czteroletnią posługę wikariusza w naszej parafii, aby kontynuować posługę kapłańską w Zambrowie w parafii Ducha Świętego.

W imieniu całej wspólnoty pragnę złożyć Księdzu Dariuszowi serdeczne podziękowanie. Dziękuję szczególnie w imieniu licznej grupy chorych, których Ks. Dariusz odwiedzał z posługą, dzię­ku­ję za pracę z rodzinami Domowego Kościoła, z ministrantami, oraz za wszystko, czym ubogacał naszą wspólnotę.

Jeśli patrzymy dziś na Maryję, to Ona jest pierwszym owocem odkupionej ludzkości, i możemy być pewni, że skoro Ona została z duszą i ciałem wzięta to wszyscy, którzy sprzeciwiają się Chrystusowi będą kiedyś leżeć u jego stup, a ci którzy Chrystu­so­wi zaufali, którzy zmagają się ze złem i w swojej duszy, w swoim sercu i wokół siebie mają odwagę przyznawać się do Chrystusa, już teraz uczestniczą w jego zwycięstwie, już teraz napełniają ten świat Bożą obecnością i Bożym błogosławieństwem ...

Dziękuję Pani Marii Dramińskiej, za ubogacenie naszej celebracji wykonaniem misterium „Maryja Królowa Polski”. Po Mszy św. można będzie nabyć płyty z pieśniami w wykonaniu Pani Marii oraz broszurę mistyczki Cataliny Rivas o Mszy św.

29 czerwca 2014 r. neoprezbiter, ksiądz Adam Hryc, o godz. 12.00 odprawił Mszę św. Prymicyjną, a na zakończenie każdej Mszy św. udzielał nam swego prymicyjnego błogosławieństwa. My zaś życzymy Ks. Adamowi mocy Ducha Świętego na całe kapłańskie życie i posługiwanie.

Chciałbym powiedzieć, że ksiądz biskup Janusz Stepnowski zdecydował, aby ks. Adam pierwsze dwa miesiące swojej kapłańskiej posługi spędził w naszej parafii. Będzie więc nam służył przez wakacje kiedy nasi księża będą zaangażowani w różne wydarzenia religijne.

W imieniu Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla niewidomych w Laskach dziękuję wszystkim, którzy wsparli prowadzone przez Siostry dzieło opieki i kształcenia osób niewidomych. Zebrano na ten cel 3720,05 zł.

We czwartek, 19 czerwca, obchodziliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Jest to uroczystość patronalna i odpust w naszej parafii. Dziękowaliśmy Bogu za dar Eucharystii, prosiliśmy Chrystusa o błogosławieństwo i pokój dla Kościoła powszechnego, naszych rodzin, naszej parafii i Oj­czyzny. Uczestnictwo w procesji eucharystycznej było naszym publicznym wyznaniem wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.

Jedność z Chrystusem i jedność ze zgromadzonym Kościołem. Eucharystia to jeden chleb, jedno wino, jedno ciało i jedna krew Chrystusa. Eucharystia to sakrament jedności. Eucharystia to nie prywatna sprawa księdza, jakiejś wąskiej grupy osób, przyjaciół, znajomych czy osób o wspólnych zainteresowa­niach.

Eucharystia to sprawa publiczna, każdego z nas i wszystkich razem. To modlitwa, która ogarnia i angażuje. Przynajmniej powinna angażować wszystkich ludzi, każdego z nas. Przecież na Mszy św. nie ma podziałów. Wszyscy razem gromadzimy się jako jedna wspólnota. Obok siebie bogaty i biedniejszy, bardziej i mniej wykształcony, rządzący i ten którym się rządzi. Można by powiedzieć, że w jednej kościelnej ławce siadają obok siebie wielki święty asceta oraz nawrócona jawnogrzesznica. To jest właśnie Eucharystia, która gromadzi, przekracza granice, prowadzi ludzi ku nowej jedności. Każda Eucharystia chociaż by była sprawowana w najmniejszym kościele, w najmniejszej kaplicy świata - jest Eucharystią sprawowaną na wielkim ołtarzu świata.

Dlatego eucharystyczny wymiar jedności ma znaleźć odzwierciedlenie w naszym życiu, w naszych konkretnych postawach. Dla chrześcijanina nie liczy się interes prywatny. Nie liczy się to co zaspokoi jedynie zachcianki jednej grupy społecznej ale liczy się dobro wspólne. Liczy się równość, która dla każdego jest gwarantem rozwoju właściwego człowieczeństwa, która dla każdego jest gwarantem godnego życia.

Drogi księże Tomaszu, w imieniu wzruszonych i szczęśliwych rodziców tu zebranych, pragniemy serdecznie podziękować księdzu za przygotowanie naszych dzieci do Pierwszej Komunii św. Wiemy, że nie było łatwo, a jednak dotarliśmy dzięki tobie i z tobą do mety. Mety jaką jest Jezus Chrystus w hostii ukryty i po raz pierwszy przyjęty w Komunii św. przez nasze dzieci.  (rodzice)

Jest to moment szczególny dla nas wszystkich. Dzisiejsza uroczystość pomogła nam zrozumieć jak wiele zawdzięczamy Kościołowi, który od momentu narodzin naszych dzieci wspiera nas pomocą w ich wychowaniu poprzez modlitwę i Słowo Boże. Drogi księże Tomaszu, za uśmiech, pomoc, cierpliwość i opanowanie podczas prób niech Bóg ci błogosławi. Szczęść Boże.  (rodzice)

Całym sercem dołączam się do tych słów wypowiedzianych przez przedstawicieli rodziców i również od siebie dziękuję ks. Tomkowi za jego oddanie najmłodszym naszym parafianom, szczególnie w tym przygotowaniu ich do pełnego uczestnictwa w eucharystii, do przyjęcia Pierwszej Komunii św. Drodzy, w tym słowie rodziców padły słowa o mecie, ja myślę że to tylko w takim przejściowym znaczeniu, dlatego że tak naprawdę przyjęcie Komunii św. przez te dzieci to jest tylko pewien etap w ich życiu. Teraz rodzice z jeszcze większą gorliwością zobowiązani są aby czuwać nad miejscem, obecnością Chrystusa w sercach swoich dzieci. To czuwanie wyraża się przede wszystkim w świadectwie waszego życia. Drodzy rodzice, chciałbym żebyście dzisiaj odnowili tę pamięć waszych rodzicielskich zobowiązań wypowiedzianych w dniu chrztu św. a dzisiaj uroczyście potwierdzonych. Niech przykład waszej gorliwości, waszej dojrzałej wiary, waszego zaangażowania w życie Kościoła pomoże tym dzieciom w dalszym wzrastaniu w wierze. Kochane dzieci, to wielkie radosne święto. Chrystus cieszy się bardziej niż wszyscy my tu razem zgromadzeni. Pragnieniem Serca Jezusowego jest aby zawsze w waszych serduszkach było miejsce dla Niego. Aby wasze serca zawsze były otwarte dla Pana Jezusa, nie tylko od święta, ale każdego dnia, aby On zawsze mógł do was przychodzić, by mógł oczyszczać i umacniać was i prowadzić, abyście mogły wzrastać w mądrości, łasce u Boga i u ludzi.

Wspierajmy bierzmowanych naszą modlitwą, aby przyjęty sakrament przynosił w ich życiu owoce dojrzałości chrześcijańskiej i aby wzrastali w wierze. Dziękuję rodzicom bierzmowanej młodzieży za ofiarę na ufundowanie nowego obrazu Jezusa Miłosiernego do bocznego ołtarza. Zapraszam bierzmowanych do włączenia się w formację oazową oraz do służby liturgicznej. Dobrą okazją do dalszego wzrastania w wierze będą rekolekcje wakacyjne.

Przypomnijmy kochani kilka ważnych nauk jakie nam przekazał podczas swego przełomowego pontyfikatu św. Jan Paweł II. Pamiętamy poruszający apel z pierwszych dni pontyfikatu: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi, nie lękajcie się, nie bójcie się przyjąć Chrystusa do swojego serca”. Te słowa pozostają aktualne także dzisiaj , gdy wiele osób nie chce Chrystusa, boi się Chrystusa, odrzuca Chrystusa.

Jakże aktualne w czasach demoralizacji i lansowania nieodpowiedzialnego stylu życia brzmi inne wołanie papieża skierowane do młodych: „Musicie od siebie wiele wymagać, nawet wtedy gdyby inni od was nie wymagali”.

Ileż mocy jest wciąż w słowach wzywających nas Polaków do międzyludzkiej solidarności: „Jeden drugiego brzemiona noście”, „Solidarność to znaczy jeden i drugi”, „a skoro brzemię, to brzemię niesione razem we wspólnocie, a więc nigdy jeden przeciw drugiemu i nigdy brzemię dźwigane przez człowieka samotnie bez pomocy drugich”.

W czasach moralnego zamętu i promocji grzechu niewolno nam też zapomnieć innych słów wypowie­dzia­nych na polskiej ziemi: „Oto dekalog, dziesięć słów, od tych dziesięciu prostych słów zależy przyszłość człowieka i społeczeństw, przyszłość narodu, państwa, Europy i świata.

Trzeba to papieskie przesłanie o dekalogu powtarzać tym bardziej im bardziej dookoła nas szerzy się pokusa urządzania świata i swego życia bez Boga, albo wbrew Bogu, bez jego przykazań, bez Ewangelii, bo życie ludzkie i świat zbudowany bez Boga - mówi papież w końcu obracają się przeciwko człowiekowi. Obracają się przeciwko człowiekowi, ponieważ nie ma dla człowieka innego źródła nadziei jak Boże miłosierdzie.

Gdy coraz więcej środowisk lansuje lewicowe, antychrześcijańskie i antyludzkie ideologie, musimy głośno powtarzać za św. Janem Pawłem II - „Naród, który zabija własne dzieci jest narodem bez przyszłości”. Starajmy się więc budować państwo, o którym św. Jan Paweł II mówił w polskim sejmie, a więc państwo, które otacza szczególną troską rodzinę, życie ludzkie, wychowanie młodego pokolenia, respektuje prawo do pracy, widzi istotne sprawy całego narodu i jest wrażliwe na potrzeby konkretnego człowieka, szczególnie ubogiego i słabego.

Papież Franciszek mówił, że święci przez wieki prowadzili Kościół naprzód i sprawiali, że się rozwijał. Przypomnijmy jeszcze raz, święci nie pragną braw i taniego poklasku, święci żyją świętymi i pragną także naszej świętości. To jest zadanie na dzisiaj: świat potrzebuje także twojej świętości, Kościół potrzebuje także twojej świętości, Ojczyzna potrzebuje naszej świętości. To jest szansa, wielka wspaniała szansa na lepsze życie, na szczęśliwsze rodziny, na bardziej solidarną ojczyznę.

Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49).

Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego, i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia, a kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim (Dz. 570).

Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze; które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; (Dz. 699).

W Drugą Niedzielę Wielkanocną obchodzimy Uroczys­tość Bożego Miłosierdzia. Warto przypomnieć słowa świętego Jana Pawła II: „Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście! Bądźcie świadkami miłosierdzia!” (św. J.P.II, Łagiewniki 2002).

[ Ojciec Święty Jan Paweł II ] mówił nam „Nie prag­nijmy takiej Polski, która by nas nic nie kosztowała”. Bardzo boleśnie przeżywał wojnę, którą [gen.] Jaru­zel­ski wypowiedział swojemu narodowi, oraz zniewo­lenie stanu wojennego. Otoczenie mówiło, że gdyby sowieci wtedy wkroczyli do Polski, gotów był zostawić Watykan i cierpieć razem ze swoim narodem.

Kiedy jednak odzyskaliśmy wolność i okazało się, że z tego daru wolności robimy swawolę, to wtedy napominał nas z ogromną ojcowską troską, czując jak bardzo ta ziemia, ta ojczyzna potrzebuje naszej odpowiedzialności w korzystaniu z wolności. W Kielcach (1991 r.) wzywał do odnowienia życia małżeńskiego i rodzinnego, wołał o poszanowanie każdego poczętego życia, mówił z ogromną troską i emocją  „to jest moja matka, ta ziemia! To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry! I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! Was też powinny boleć! Łatwo jest zniszczyć, trudniej odbudować”.

Drodzy bracia i siostry, jaśnieje nam dzisiaj radosny dzień Zmartwychwstania Pańskiego. Gromadzimy się aby wyznać wiarę. Jezusa, który żyje myślimy spotkać jak niewiasty i apostołowie i aby przyjąć Jezusa w eucharystycznej najbliższej rzeczywistej Komunii. Chcemy wielbić przez to dobroć Boga i dlatego też mamy pobłogosławić nowy dzwon w taki poranek, bo on po to jest stworzony aby nam to­wa­rzy­szył przez całe nasze życie i w najważniejszych wydarzeniach wspólnoty parafialnej. Dzwony mają ścisły związek z całym życiem Ludu Bożego. Ich dźwięk odmierza czas modlitwy, gromadzi lud na sprawowanie czynności liturgicznych, przypomina więc wydarzenia ważne, które przejmują radością, a także towarzyszą nam [...] do Boga. Niech owocny udział w dzisiejszym obrzędzie uwrażliwi nas na głos dzwonów, ilekroć usłyszymy pamiętajmy, że jesteśmy jedną rodziną, która powinna się gromadzić na znak swojego zjednoczenia.

Tak jest przez Kościół postanowione, że każdy, który osobistą pracą, modlitwą i złożoną ofiarą przyczynił się do ufundowania dzwonu - nabiera praw jego chrzestnego. W sposób szczególny zapraszamy w tej chwili duchowo, każdego kto troszczył się o to, by ten znak naszej jedności modlitewnej powstał i by służył na co dzień dla gromadzenia wszystkich wiernych.

sytuacji  u  naszych wschodnich sąsiadów. Niech Zmartwychwstały Pan, który działa w głębiach serca, ugasi spory, pomnoży miłość oraz wzmocni wiarę i nadzieję ...

Wraz z Księżmi Biskupami życzę Wam – Umiłowani Diecezjanie – głębokiego doświadczenia zbawczej obecności Chrystusa. Niech każde rodzinne spotkanie, stanie się źródłem radości i mocy potrzebnej w codziennym życiu.

„Wy się nie bójcie! ... zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom:  Powstał z martwych...” (Mt 28,1-10).
W imieniu własnym i księży Wikariuszy, z całego serca pragnę złożyć serdeczne życzenia wielkanocne wszystkim naszym parafianom oraz drogim gościom. Niech Anioł Zmartwychwstania uwalnia nasze serca od lęku i trwogi; niech osobiste spotkanie ze Zmartwychwstałym ożywia naszą wiarę i nadzieję; niech pokój płynący ze zwycięstwa nad grzechem i śmiercią, przepełnia nasze serca, kładąc kres niezgodzie; niech radość wielkanocna rozprasza wszelki smutek.

W Wielki Piątek, drugi dzień Triduum Paschalnego prze­żywaliśmy najsmutniejszy dzień całego roku kościelnego. Od niepamiętnych czasów był on dla chrześcijan dniem żałoby i postu ponieważ tego dnia umarł Chrystus. Tego dnia zgro­madziliśmy się na Świętej Liturgii aby uobecnić Jego mękę i śmierć. Dlatego zobaczyliśmy pusty ołtarz, tabernakulum, obnażone ołtarze, milczące dzwony i organy oraz matowy głos kołatek. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół nie sprawował nigdy w tym dniu Eucharystii. Podobnie jest i dziś. Jest to jedyny dzień w roku gdy nie odprawia się Najświętszej Ofiary. Na Liturgię Wielkiego Piątku składają się liturgia słowa, adoracja krzyża i Komunia Święta.

Wtedy ukazała się mu żywa, prawdziwa Matka Boska, która trzymała w rękach dwie korony. W jednej ręce koronę białą a w drugiej ręce koronę czerwoną i pyta „Mundek, którą koronę wybierasz?”. Mundek nie zastanawiając się wiele zawołał „Matko Boska, obie chcę przyjąć z twoich rąk”. Tak Mundek przyjął obie korony ... więcej:

Bardzo dziękuję Ks. Inf. Dr Janowi Sołowianiukowi za dzisiejszą modlitwę, wygłoszone Słowo Boże, za jego wieloletnią posługę w naszym Seminarium Łomżyńskim w naszej diecezji, także za osobistą życzliwość dla mnie.

W poniedziałek, 24 lutego 2014 r. Ludwisarnia Felczyńskich z Gliwic dostarczyła nam dzwon o wadze 290 kg dedykowany Matce Bożej o imieniu „Maryja”. Po wykonaniu zawieszenia zostanie on umieszczony przed kościołem i będzie swoim brzmieniem zapraszał nas na modlitwę, głosząc chwałę Bożą. Wartość dzwonu to ok. 25 tys. zł. Mam nadzieję, że w naszej wspólnocie znajdą się chętni do ufundowania tego dzwonu. W przyszłości planuję zakup kolejnych dwóch dzwonów oraz budowę wolnostojącej dzwonnicy, która była zaprojektowana wraz z kościołem, ale do tej pory nie została wykonana.

Chciałbym w imieniu całej naszej wspólnoty podziękować ks. Waldemarowi a nade wszystko wam kochani młodzi. Przez waszą obecność i wasz piękny śpiew to i Wileńszczyzna się zrobiła taka bliższa i do Ostrej Bramy by się chciało zaraz pojechać. Mam nadzieję, że uda się nam taką wyprawę z naszej parafii zorganizować. Życzymy żeby ten czas spędzony w Łomży na studiach procentował w całym waszym dorosłym życiu, żebyście mogli tworzyć bogactwo tej polskiej społeczności na Wileńszczyźnie. Szczęść Boże.

z Parafii Krzyża Świętego i Parafii Bożego Ciała w Łomży zaangażowanym w organizację kolejnej edycji łomżyńskiego Orszaku. Dziękuję wszystkim, którzy dostrzegają wagę i znaczenie tej inicjatywy i tak chętnie ją wspierają ...

Ten Marsz to nasze odważne przyznanie się do Chrystusa, to odważne potwierdzenie, że wierzymy w Syna Bożego, że potrzebujemy Go w naszym codziennym życiu. Uczyńmy wszystko aby to świadectwo naszej wiary w Syna Bożego nie zakończyło się u celu Orszaku, ale trwało każdego dnia ...

ta z atrapami szczęścia. Może tych kilka chwil wspólnie tu spędzonych pomoże nam na nowo odkryć prawdziwe piękno i przesłanie świąt Bożego Narodzenia.

Na zakończenie przedstawienia:
Moi kochani, myślę że wszyscy którzy zostali tutaj aby uczestniczyć w jasełkach nie żałują i myślę że jeszcze raz nagrodzimy aktorów od tych najmniejszych, gromkimi oklaskami, ponieważ przybliżyli nam tajemnicę Bożego Narodzenia. Myślę, że możemy być i dumni, i Panu Bogu wdzięczni, że nam rosną we wspólnocie parafialnej tak utalentowane, zdolne i gorliwe dzieci. Musimy też nagrodzić gromkimi oklaskami te większe dzieci. Moją ogromną radością jest, że te jasełka były przygotowywane bardzo rodzinnie, że całe rodziny zaangażowały się w to piękne Bożonarodzeniowe przedstawienie, i rodzice i dzieci. Myślę że z tych co uczestniczyli będziemy na drugi rok mieli murowanych kandydatów do jasełek. Ja jeszcze chcę bardzo podziękować pani Ewie - w tym czerwonym kubraczku tutaj siedzi na początku, bo ona napracowała się bardzo i swoją gorliwością ożywiała tych pozostałych aktorów, dziękuję również służbom technicznym na czele z Kamilem, który sterował głosem bardzo sprawnie i dzięki temu wszystko nam brzmiało ładnie ...

Jeszcze raz wszystkim, którzy tworzyli te jasełkowe przedstawienia ogromne, ogromne podziękowania. Wszystkim też Bóg zapłać za uczestnictwo w jasełkach. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Na wieki wieków amen!